De wereldwijde dividenduitkeringen aan aandeelhouders in 31 landen zijn tussen 2020 en 2023 na inflatiecorrectie met 45 procent toegenomen terwijl de lonen van werknemers met slechts 3 procent zijn gestegen. Dit is 14 maal sneller dan de lonen van werknemers in deze landen, die samen goed zijn voor 81 procent van het mondiale bbp. Tegelijkertijd wordt in veel landen een minimumloon betaald dat onder het leefbaar loon ligt – een loon dat werknemers in staat stelt in hun basisbehoeften te voorzien, zoals huisvesting, voedsel, gezondheidszorg, kleding en transport. Ook in Nederland zijn de dividenduitkeringen met 85 procent toegenomen terwijl de looninkomsten na inflatiecorrectie met 9 procent zijn gedaald. Dit blijkt uit Oxfams nieuwe analyse die vandaag op de Internationale Dag van de Arbeid gepubliceerd wordt.

“Bedrijfswinsten en uitbetalingen aan aandeelhouders gaan door het dak, terwijl de stijging van lonen sterk achterblijft of zelfs stagneert. Miljoenen werknemers werken keihard maar verdienen te weinig om in genoeg voedsel, medicijnen of andere basisbehoeften te kunnen voorzien. Werknemers zien dus zelf weinig terug van de winst die de bedrijven mede dankzij hun inzet kunnen boeken.” zegt Bram Joanknecht, economisch expert bij Oxfam Novib.

De mondiale uitkering van bedrijfsdividend ligt op koers om het record van vorig jaar van 1,66 biljoen US-dollar te verbreken blijkt uit de Janus Henderson Global Dividend Index, die is gebaseerd op de 1.200 grootste bedrijven ter wereld en die 90 procent van de wereldwijd uitgekeerde dividend beslaat. Gegevens over zowel dividend als lonen voor de periode 2020-2023 zijn beschikbaar voor 31 landen. Uit Oxfam’s analyse blijkt dat de mondiale dividenduitkeringen in deze landen na inflatiecorrectie stegen met 45 procent ($195 miljard) tussen 2020 en 2023, terwijl de lonen met slechts 3 procent stegen. De trend van stijgende dividenduitkeringen heeft zorgwekkende gevolgen voor de economische ongelijkheid wereldwijd. De Internationale Arbeidsorganisatie (ILO) waarschuwde onlangs dat “de inkomensongelijkheid is toegenomen.”

Uit Oxfam’s analyse van de gegevens van de Global Living Wage Coalition (GLWC) uit landen in Afrika, Azië en Latijns-Amerika blijkt dat:
• Slechts in 2 van de geanalyseerde landen een minimumloon wordt betaald dat boven het leefbaar loon ligt – een loon dat volgens de GLWC-schattingen werknemers in staat stelt in hun basisbehoeften te voorzien, zoals huisvesting, voedsel, gezondheidszorg, kleding en transport. Minimumlonen leveren gemiddeld slechts 38 procent van het loon dat nodig is voor een leefbaar loon.
• Het minimumloon in Bangladesh levert bijvoorbeeld slechts 6 procent van het leefbaar loon op, en in Ghana slechts 12 procent.
Deze bevindingen versterken de waarschuwingen van de ILO voor een toenemend aantal werknemers die in armoede leven – maaltijden overslaan, schulden maken en geen toegang hebben tot cruciale basisvoorzieningen. Op basis van ILO-gegevens over armoede onder werkenden ontdekte Oxfam het volgende:

• Bijna 1 op de 5 werknemers wereldwijd verdient een loon onder de armoedegrens voor lage tot middeninkomenslanden van $3,65 per dag, zoals berekend door de Wereldbank. Dit is een stijging van 1 procent sinds 2020 – de eerste toename sinds een lange tijd van afname.
• 66 procent van de werknemers in lage-inkomenslanden verdient een hongerloon – een loonniveau dat de armoedegrens van $3,65 per dag niet overschrijdt. Dit is een stijging van 1 procent sinds 2020, wat de omkering betekende van een langdurige daling.

“Geen enkel bedrijf zou dividend moeten uitkeren tenzij werknemers een leefbaar loon betaald krijgen. Regeringen moeten de uitbetalingen aan aandeelhouders beter reguleren, vakbonden steunen en wetgeving opstellen voor leefbare lonen. We moeten werk belonen, niet alleen vermogen. Dat geldt net zo goed voor Nederland waar aandeelhouders enorm profiteren van ons belastingstelsel terwijl de gewone werknemer het nakijken heeft en de lonen achterblijven ”, aldus Joanknecht.

Bron: ANP / Oxfam Novib