Deel 44 uit de verhalenreeks Memories
Video : LINK
Discotheken waren in de jaren 90 een opkomende entertainment industrie.
Moeilijk te verzekeren vanwege de wilde feesten die daar werden gehouden.
Er was zelfs sprake van sculpturen die op het toneel waren geplaatst en die op basis van alcohol vuur spuwden over het publiek.
Lugt Sobbe was gespecialiseerd in het verzekeren van activiteiten die door andere verzekeraars niet als verzekerbaar werden gezien. En zo kwam de adviseur van de Roxy dus op het idee om dit etablissement ter verzekering aan te bieden bij mijn bedrijf Lugt Sobbe & Co. / Eurolloyd te Amsterdam.
In Amsterdam stond aan de Singel de vermaarde bioscoop Roxy.
Omdat de bezoekersaantallen bij de bioscopen al geruime tijde verminderden als gevolg van het opkomen van televisiefilms, werd de ROXY gesloten.
Op initiatief van Peter Giele werd De Roxy omgetoverd tot een legendarische discotheek:
De Gemeente Amsterdam omschrijft De Roxy als volgt op haar website:
De RoXY was een paradijselijk toevluchtsoord voor eenieder die aan de grijze buitenwereld wilde ontsnappen. “Het was ook een veilige haven voor mensen die zich anders voelden, transseksuelen, travestieten, rebelse kunstenaars, exhibitionisten, freaks,” blikte dj Joost van Bellen in 2013 terug in Het Parool. ‘Die mensen bij elkaar gaf zo’n geweldige sfeer.’
Geen wonder dat de lhbtiqa+-scene de club in de armen sloot. Op woensdagavond waren er de beruchte gay-woensdagavonden ‘RoXy Hard Gay-night’ en eens per maand konden vrouwen helemaal los gaan tijdens de ‘Pussy Lounge’.
Het house-danspaleis van Amsterdam
In 1987 was de opening van de mythische Amsterdamse nachtclub RoXY, aan het Singel 465-467, een feit. Wat begon als alternatieve club voor kunstzinnige gelijkgestemden, groeide in de jaren negentig, samen met de iT, uit tot het house-danspaleis van Amsterdam. Terwijl elektronische muziek nu wereldwijd bekend is, werd het eind jaren tachtig nog nergens gedraaid in Nederland.
Mede-oprichter Eddy de Clercq was erop gebrand om ook hier de house- en technorevolutie te laten losbarsten. Toen hij en resident dj Joost van Bellen het genre begonnen te draaien in de RoXY, kon dat in eerste instantie weinig goedkeuring van het aanwezige publiek wegdragen. Bezoekersaantallen kelderden en het draaien van housemuziek kreeg zelfs een deadline opgelegd: tussen juli en augustus van 1988 moest het zich bewijzen, anders was het einde oefening. De exacte reden voor de doorbraak die alsnog plaatsvond is onbekend, maar de magie van de elektronische muziek – in combinatie met de nieuwe partydrug xtc – deed zijn werk en de dansvloer van de RoXY stroomde vol. De rijen stonden tot aan de Munt.
Onorthodoxe programmering
Naast de muziek trokken ook de glamoureuze decors en het scala aan excentrieke acts en gasten, zoals Grace Jones en Jean Paul Gaultier, veel publiek. Het leverde de club tot ver buiten de landsgrenzen bekendheid op. Van dragqueens tot sm-optredens op het podium: niets was te gek.
Het archief van de RoXY laat deze onorthodoxe programmering ook zien. Tijdens de aidsepidemie droeg de RoXY zijn steentje bij met de organisatie van de zogenaamde Love Balls: benefietnachten voor het Aidsfonds. Joost van Bellen haalde internationale beroemdheden naar de club om aandacht te vragen voor deze, op dat moment nog onbekende, ziekte.
Gay-woensdagavonden
In 1992 begon de club op initiatief van de van oorsprong Amerikaanse dj Steve Malenka met ‘Hard’: de gay-woensdagavonden. Malenka wilde de gitzwarte realiteit die de aidsepidemie had veroorzaakt binnen de gayscene doorbreken met het motto: “We pikken het niet langer, we gaan niet dood, we gaan terug naar de dansvloer”, en zo geschiedde. De dansavond groeide uit tot een uitlaatklep die te midden van duisternis weer de hoognodige vrolijkheid en extravagantie met zich meebracht.
Pussy Lounge
In 1995 volgde een speciale maandelijkse – altijd uitverkochte – avond voor vrouwen: de Pussy Lounge. Initiatiefnemers Puck en Inez wilden “gewoon, een goed, leuk feest” voor women only’, want die waren destijds schaars. Het maakte daarbij niet uit of je nou lesbisch, biseksueel of hetero was, elke vrouw die eens lekker een avondje met de ‘meiden onder elkaar’ wilde zijn was welkom. De medewerksters van de RoXY zorgden er vervolgens voor dat het een onvergetelijke avond werd, vol gogo-danseressen en zinderende acts.
De goede sfeer was mede te danken aan het beruchte deurbeleid – behalve als je het zeer gewilde lidmaatschap had bemachtigd, was binnenkomen nooit een vanzelfsprekendheid.
21 juni 1999 : In vuur en vlam
Peter Giele kwam te overlijden en van zijn begrafenis werd een spectaculaire ceremonie bedacht. Met een tocht per open boot over de Amstel. En een bijeenkomst in de Roxy.
Tijdens deze bijeenkomst werd binnen vuurwerk afgestoken, maar het personeel was vergeten om de airconditioning op tijd uit te zetten. De vonken werden opgezogen en de club brandde volledig af. Hiermee verloren Amsterdam en de regenbooggemeenschap een van hun meest kleurrijke uitgaansgelegenheden.
Red. Findinet:
Schade niet gedekt
De schade werd niet erkend door de verzekeraars.
De directie had namelijk besloten dat er tijdens de ceremonie zwaar vuurwerk zou worden afgestoken dat hen was verkocht voor gebruik in de openbare lucht.
Dit vuurwerk zou moeten worden ontstoken door een gecertificeerd pyrotechnische expert.
Maar het vuurwerk werd binnen in de Roxy opgehangen aan de rekken bedoeld voor verlichting op het podium.
En het werd afgestoken door iemand die volstrekt geen verstand had van de gevolgen.
Toen het vuurwerk elektronisch tot ontbranding werd gebracht, ontstond er een gigantische rookontwikkeling.
De honderden gasten die aanwezig waren dreigden te stikken.
Dus besloot iemand om de afzuiginstallatie aan te zetten.
Die afzuiginstallatie was jaren niet goed onderhouden en dus vol met klevende stofdelen.
De rook en de vonken van het vuurwerk verdwenen direct in de afzuiginstallatie en dat had tot gevolg dat de afzuiginstallatie volledig in de brand ging.
De afzuiginstallatie veranderde in een vuurspugende draak, daar waar de lucht terug kwam in de zaal.
Kortom : de Roxy brandde volledig af en het mag een wonder worden genoemd dat geen van de aanwezigen is omgekomen door deze miljoenen-catastrofe.
Verzekeraars troffen in het bureau van de directie de facturen aan die betrekking hadden op hun opdracht tot aankoop van het professionele buitenvuurwerk.
Het afwijzen van de schade was voor verzekeraars een fluitje van een cent en de Roxy werd zelfs veroordeeld tot het betalen van de kosten die verband hielden met de schade expertise kosten.
Toen ik (Hans van Ommen) eens met een taxi langs de Roxy reed, wist de chauffeur mij te vertellen dat daar een grote brand was geweest en dat verzekeraars de schade vanzelfsprekend hadden afgewezen omdat er binnen vuurwerk was afgestoken.
En zo zie je maar dat ook slecht nieuws snel zijn weg vindt.
Meer van zulke verhalen treft u aan op deze pagina : Memories
