Sinds wij ons hebben aangesloten bij de Microinsurance Conference, bereiken ons soms interessante berichten over initiatieven die in de ontwikkelingslanden worden genomen.

Wij menen er goed aan te doen onze lezers zo af en toe een blik te gunnen in de verzekeringskeuken van zulke landen. Daarom nodigen wij u van harte uit om ons te tippen, als u onze aandacht wilt vestigen op een interessante ontwikkeling elders.

Gezinnen in India worden vaak tot de bedelstaf veroordeeld zodra zij onverwacht te maken krijgen met medische kosten. En dan gaat het doorgaans om mensen die niet kunnen lezen of schrijven.

Dagloonwerker
De dagloonwerkers in India maken ongeveer 93 % uit van de beroepsbevolking maar zij maken geen deel uit van de georganiseerde sectoren zoals vakbonden.
De Centrale Overheid van India biedt tot nu toe weliswaar een beperkt aantal sociale verzekeringsvormen voor bepaalde beroepsgroepen, maar de dekking daarvan is minimaal.
De meerderheid van de mensen werkt als dagloonwerker en werkt dus zonder enige vorm van sociale zekerheid.

Één van de belangrijkste onzekerheden waarmee dagloonwerkers en hun gezinsleden te kampen hebben is een ziekte waarvoor poliklinische medische zorg dringend gewenst is en/of opname in een ziekenhuis.

Ondanks het feit dat medische zorg in steeds meer plaatsen beschikbaar is gekomen, blijft ziekte één van de belangrijkste oorzaken van menselijke ellende in India.

De Indiase regering hoopt nu dat een gratis ziektekostenverzekering een geschikte oplossing is om deze gezinnen te behoeden voor permanente armoede.

Eerdere initiatieven
Initiatieven om een ziektekostenverzekering in het leven te roepen, hebben in het verleden niet het gewenste resultaat gehad. Zowel het ontwerp als de uitvoering daarvan leverden problemen op.

De dagloonwerkers bleken niet in staat en niet bereid te zijn om een ziektekostenverzekering af te sluiten. De kosten vonden zij hoog, terwijl zij de voordelen van het betalen van premie niet begrijpen.

Vragen als : “Waarom krijg ik mijn geld niet terug als ik geen gebruik heb gemaakt van de verzekering”, is een veel gehoorde vraag. Analfabetisme heerst alom.

Ook blijkt het moeilijk om op Deelstaat niveau een Ziekenfonds te organiseren en te beheren. De Centrale Regering realiseerde zich dat het dringend noodzakelijk is om ook deze dagloonwerkers enige sociale zekerheid te bieden, heeft de Centrale regering een wetsvoorstel voorgelegd aan het Parlement onder de naam Rashtriya Swasthya Bima Yojana (RSBY).

Gefaseerde aanpak
Het Wetsontwerp richt zich op dat deel van de werkende bevolking dat valt onder de BPL (Below Poverty Line). De beschikbare diensten en de infrastructuren m.b.t. de medische zorg, alsmede het verschil in sociaaleconomische omstandigheden en netwerken voor het beheer verschillen per Deelstaat. Men kwam tot de conclusie, dat de boogde landelijke ziektekostenverzekering beter kan worden ingevoerd per Deelstaat en via een gefaseerde aanpak.

Financiering
Kenmerken van de regeling zijn:

• Gezinspremie
  De premie per gezin bedraagt in principe 750 rupees (10 euro) per jaar.
• Smartcard
  Verzekerde personen ontvangen een smartcard waarmee zij recht verkrijgen op medische zorg. De kosten van de smartcard worden gedragen door de Centrale Overheid.
• Subsidie Centrale Overheid
  75% van de gezinspremie wordt gesubsidieerd door de Centrale Overheid, zij het met een maximum van Rs. 565 (€ 6,50) per gezin per jaar.
• Subsidie Overheid Deelstaat
  25 % van de gezinspremie wordt gesubsidieerd door de Overheid van de Deelstaat. Blijkt van een begrotingstekort, dan moet de Overheid van deze Deelstaat dit zelf voor haar rekening nemen.