En wederom ging de Geschillencommissie in de fout
In mijn vorige bijdrage d.d. 18 juni jongstleden over de Geschillencommissie van het Kifid beschreef ik dat ik – ondanks de tegenwerking van de Geschillencommissie; en met name die van Prof. Mr M.L. Hendrikse – maar door medewerking van de Commissie van Beroep, het voor elkaar heb gekregen dat Interbank veroordeeld werd tot het geven van compensatie voor het veel te veel rente in rekening brengen op doorlopende kredieten met variabele rente. Interbank – maar ook anderen – hadden die rente hoog gehouden terwijl als gevolg van de bankencrisis en de maatregelen van de ECB ‘de rente’ tot een historisch dieptepunt was gezakt. Interbank ging vervolgens alle (oud-)klanten compenseren. ABN Amro verzette zich in een vergelijkbare kwestie nog in eerste instantie, maar moest – in een zaak die ik begeleidde – van de Commissie van Beroep ook door de bocht. De bank moest (iedere maand of ieder kwartaal) kijken wat er aan rente betaald was wat er betaald had moeten zijn en als dat teveel was moest dat terug gegeven worden.
Wel of geen rente-over-teveel-betaalde-rente
In deze opzet kon het gebeuren dat een klant van ABN in juni 2012 € 50 teveel rente had betaald. ABN Amro stelde dat die consument dan nu die € 50 terug zou krijgen. Zonder enige oprenting of ander waardevermeerdering. Financieel-economisch volledig onlogisch. De Consumentenbond, met wie de bank een deal had en waarvoor de Consumentenbond zo’n negen ton heeft ontvangen, was hiermee akkoord. Ik dus niet. En weer ging ik naar de Geschillencommissie. Tot mijn grote verbijstering gaf de GC ABN Amro gelijk: rente-betalen-over-teveel-betaalde-rente was ‘immers’ geen wettelijke voorschrift, zo oordeelde de commissie. Huh? Gelukkig mocht ik op basis van de speciale regeling alsnog naar de Commissie van Beroep. En die besloot – natuurlijk – : er moet wél rente-over-teveel-betaalde-rente worden vergoed.
Wettelijke rente
Ondanks dat de Geschillencommissie er vaker blijk van geeft meer op de hand van de banken te zijn dan van die van de consument leek GC even ‘bij zinnen’ toen het in een zaak uitsprak dat er wettelijke rente vergoed moet worden vanaf einde contract tot uitbetalingsdatum. Als iemand in maart 2014 in totaal € 3.000 rente teveel betaald had zou het financieel-technisch volstrekt logisch zijn om die € 3.000 in waarde te laten vermeerderen. In het kader van ‘herstel van hoe het had moeten zijn’ vond de GC de wettelijke rente een goede vergoeding. ‘Nee’ riep (de dure advocaat van) Santander. ‘Wettelijk rente hoef ik pas te vergoeden als vast staat dat ik ‘in verzuim’ ben en de consument het bij mij aangekaart heeft’. Waarschijnlijk mede omdat het hier om een groot advocatenkantoor ging én omdat de consument er niets tegen in had gebracht (zei de GC) ging de GC hierin mee. Santander was pas ‘in verzuim’ op het moment dat de claim werd afgewezen. Als dan later blijkt dat de bank toch moet compenseren geldt de wettelijke rente vanaf het moment van afwijzing. Door deze uitspraak – die haaks staat op de eerder gedane uitspraak – blijft dus de in maart 2014 teveel betaalde € 3.000 tot moment afwijzing (bijvoorbeeld onlangs) een waarde houden van € 3.000. Iedere financiële nitwit snapt dat dát niet logisch is.
Ik heb dus ook deze zaak aangekaart met de nodige tegenargumenten tegen de argumenten van de advocaat van Santander en stuit dan op het volgende probleem.
Hendrikse moet weer oordelen
Een van de commissieleden, die hierover moet gaan oordelen is Prof. Mr. M.L Hendrikse. Gezien zijn slechte proceshouding heb ik Kifid informeel gevraagd om vervanging. Dat ging niet, dus moest ik hem officieel wraken. Dat vond ik lastig. Je spreekt iemand aan op bepaalde (wat mij betreft: negatieve) kwaliteiten. En dat is niet leuk om te doen. Toch ben ik het gaan doen.
Wrakingsprocedure en slagers
Met een uitgebreide brief – met ongeveer de inhoud van dit artikel – heb ik de wrakingscommissie laten zien dat uit de proceshouding van Hendrikse bleek dat hij de belangen van de consument onder-woog ten opzichte van die van de bank. Hendrikse verdedigde zich in een half A4 met: “Meneer Goedhart is ontevreden over twee uitspraken, waarin ik de klacht van consument heb afgewezen en dat kan geen reden zijn om mij te wraken”. En wat zegt de wrakingscommissie in de gepubliceerde uitspraak? “Meneer Goedhart is ontevreden over twee uitspraken, waarin de klacht van consument is afgewezen en dat kan geen reden zijn om de heer Hendrikse te wraken”. Bijna letterlijk de woorden van Hendrikse over nemend. Niets wordt gezegd over mijn uitvoerige betoog wat betreft de proceshouding van Hendrikse.
Wrakingscommissie keurt eigen vlees
Het is nog gekker. In de wrakingscommissie van drie leden zaten mr. J. Van der Groen en mr. F.H.E. Boerma. Deze heren zaten óók in de commissie die de rare uitspraak over de ‘rente-op-rente’ deed en de klacht van consument afwezen. Ook zij zijn (door mijn toedoen) een keer overruled door de Commissie van Beroep. Ik heb die zaak in mijn klachtbrief overigens ook nog te berde gebracht. Is het onlogisch om te denken dat binnen de Geschillencommissie de sfeer heerst dat die meneer Goedhart eens een keer de mond gesnoerd moet worden? Dat hij niet zo moet ‘zeuren’?
En verder zitten de heren Van der Groen en Boerma volgende keer weer met elkaar en Hendrikse in een Geschillencommissie. Tja, in zo’n old boys-network ga je je maatje toch niet afvallen?
Wrakingsprocedure bij Kifid moet anders
Het is belachelijk dat de coöperatie van ‘slagers’ het vlees mag keuren en beoordelen van zichzelf. Mijn advies aan het ministerie van Financiën is: grijp in bij het Kifid. Zo’n wrakingscommissie kan best gevormd worden door mensen die buiten de Geschillencommissie staan. Bijvoorbeeld vanuit de Commissie van Beroep. Of drie volstrekt onafhankelijke personen.
En de wettelijke rente-zaak?
Ik vrees nu met grote vrezen voor de zaak wat betreft de wettelijke rente, waarover Hendrikse en de andere commissieleden zich gaan buigen. Ik verwacht dat ook deze weer zo’n onlogische Geschillencommissie-uitspraak wordt en die klacht door de commissie zal worden afgewezen. Als dat zo is dan ga ik het bijltje erbij neer gooien. Ik ben geen Don Quichotte. Ik heb in ieder geval de afgelopen tien jaar geregeld dat de banken bij elkaar zo’n miljard euro hebben gereserveerd om teveel betaalde rente terug te geven aan consumenten. Daar moet het dan maar blij blijven, helaas.
Voorbestaan Kifid
En het Kifid? Het is ooit opgericht uit de gedachte dat de consument beschermd moet worden tegen grote conglomeraten als banken en verzekeraars. Maar banken en verzekeraars komen steevast met (grote en dure) advocaten aanzetten. Iets wat de consument zich niet kan permitteren. In plaats van een beetje met de consument mee te denken laten de leden van de Geschillencommissie zich hierdoor vaak imponeren. En zeggen dan: “Tja, de consument heeft hier geen argumenten tegen in gebracht…” Uiteindelijk wint die macht het blijkbaar altijd.
Wordt vervolgd?
